Het is alweer ruim een week geleden dat ik geschreven heb, er gebeurt nu natuurlijk ook vrij weinig. Toch wil ik nog wat dingen delen met jullie. Het is nu bijna 3 weken geleden dat ze de schroef vast gezet hebben, om precies te zijn is dat morgen 3 weken geleden. Ik hoopte dat je nu al verschil zou zien, dat me voor tanden nu al meer naar elkaar toe zouden zijn gaan schuiven. Dit is ook wel gebeurt, en ik zie het wel en merk het wel maar ik denk dat het andere niet opvalt zo minimaal is het verschil.
Ik zit op dit moment nog zonder werk en ik ben natuurlijk druk met solliciteren, maar aangezien het praten nog steeds lastig is en ik met een groot gapend gat tussen me voor tanden loop vraag ik me af of ik uberhaupt wel een goed sollicitatie gesprek kan voeren nu. Dat vreet aan mij, hoe lang duurt dit nog? Ik dacht dat het allemaal wat sneller zou gaan, nou niet dus. Ik heb echt het gevoel dat ik een beetje stil sta in mijn leven nu,ik heb geen baan en ben bang dat het door deze omstandigheden nog lastiger word 1 te vinden. Ook mis ik het uitgaan, niet dat ik dit vaak deed maar gewoon een gezellig avondje met vriendinnen in de kroeg. Ik weet dat ik het mezelf waarschijnlijk moeilijker maak dan nodig is, maar ik word erg onzeker als ik op plaatsen kom waar veel mensen zijn en al helemaal als ze me gaan aanstaren. Maar goed gelukkig is dit niet voor eeuwig! En wat werk betreft, ik blijf hoop houden dat ik iets vind!
Oke ik klink nu nogal depri, maar zo voel ik me niet hoor! Ja heel soms heb ik een depri momentje, maar dat is denk ik ook wel logisch. Verder probeer ik wel me leven zoveel mogelijk op te pakken. Ik spreek vaak met vrienden/vriendinnen af gewoon thuis of ik ga met me vriendje een dagje uit of naar de stad, daar ken ik toch niemand haha! Ik sport nu ook wat meer, ik heb vorige week donderdag weer mee gedaan met Zumba, wel rustig aan want springen gaat nog niet echt. Maar ik ben allang blij dat ik weer kan sporten, al is het maar een beetje. Even lekker bewegen en bezig zijn is goed voor me, ik ben niet het type dat de hele dag op de bank gaat hangen, daar word ik niet vrolijk van.
Om nog even terug te komen op het herstel, ik heb totaal geen pijn meer! Het praten is soms nog lastig, sommige woorden zijn moeilijk te verstaan merk ik en ik slis natuurlijk nog erg. Eten gaat erg goed, ik probeer zoveel mogelijk maar als iets toch nog te hard is merk ik het wel aan m'n kaak daar heb ik dan de rest van de dag pijn aan. Ja ik kan wel zeggen dat ik me erg goed voel en hoop dat me voor tanden snel op hun oude plekkie gaan staan zodat ik er weer een beetje normaal uit zie. Ik ben ook erg blij met de stand van mijn bovenkaak en hoe me gezicht er nu uit ziet, er moet natuurlijk nog veel gebeuren maar de kaakchirurg heeft goed werk geleverd haha!
Tot snel!
Ik zit op dit moment nog zonder werk en ik ben natuurlijk druk met solliciteren, maar aangezien het praten nog steeds lastig is en ik met een groot gapend gat tussen me voor tanden loop vraag ik me af of ik uberhaupt wel een goed sollicitatie gesprek kan voeren nu. Dat vreet aan mij, hoe lang duurt dit nog? Ik dacht dat het allemaal wat sneller zou gaan, nou niet dus. Ik heb echt het gevoel dat ik een beetje stil sta in mijn leven nu,ik heb geen baan en ben bang dat het door deze omstandigheden nog lastiger word 1 te vinden. Ook mis ik het uitgaan, niet dat ik dit vaak deed maar gewoon een gezellig avondje met vriendinnen in de kroeg. Ik weet dat ik het mezelf waarschijnlijk moeilijker maak dan nodig is, maar ik word erg onzeker als ik op plaatsen kom waar veel mensen zijn en al helemaal als ze me gaan aanstaren. Maar goed gelukkig is dit niet voor eeuwig! En wat werk betreft, ik blijf hoop houden dat ik iets vind!
Oke ik klink nu nogal depri, maar zo voel ik me niet hoor! Ja heel soms heb ik een depri momentje, maar dat is denk ik ook wel logisch. Verder probeer ik wel me leven zoveel mogelijk op te pakken. Ik spreek vaak met vrienden/vriendinnen af gewoon thuis of ik ga met me vriendje een dagje uit of naar de stad, daar ken ik toch niemand haha! Ik sport nu ook wat meer, ik heb vorige week donderdag weer mee gedaan met Zumba, wel rustig aan want springen gaat nog niet echt. Maar ik ben allang blij dat ik weer kan sporten, al is het maar een beetje. Even lekker bewegen en bezig zijn is goed voor me, ik ben niet het type dat de hele dag op de bank gaat hangen, daar word ik niet vrolijk van.
Om nog even terug te komen op het herstel, ik heb totaal geen pijn meer! Het praten is soms nog lastig, sommige woorden zijn moeilijk te verstaan merk ik en ik slis natuurlijk nog erg. Eten gaat erg goed, ik probeer zoveel mogelijk maar als iets toch nog te hard is merk ik het wel aan m'n kaak daar heb ik dan de rest van de dag pijn aan. Ja ik kan wel zeggen dat ik me erg goed voel en hoop dat me voor tanden snel op hun oude plekkie gaan staan zodat ik er weer een beetje normaal uit zie. Ik ben ook erg blij met de stand van mijn bovenkaak en hoe me gezicht er nu uit ziet, er moet natuurlijk nog veel gebeuren maar de kaakchirurg heeft goed werk geleverd haha!
Tot snel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.